ده نکته به مناستِ روزجهانی وبلاگ

۱- هیچوقت یه وبلاگ نویسِ حرفه ای ( چه از نظرِ کمی و چه کیفی ) نبودم . اما مهارتِ خاصی تو شکار کردنِ وبلاگهای خوب تو موضوعاتِ مختلف دارم ! به عبارتی هرچقدر وبلاگ نویس خوبی نشدم، وبلاگ خونِ خوبی شدم ! واقعا تنها موضوعی که تو وب نتونستم دربارش با خودم کنار بیام همین وبلاگ و وبلاگ نویسی هست . دست آخر به این نتیجه رسیدم که برای بلاگر بودن، خیلی بیشتر از تجربه و تخصص به یه هدف و انگیزه مشخص نیاز هست .

۲- به لطف سرویس های وطنی و غیر وطنی، از لحظه اراده تا وبلاگدار شدن بیشتر از ده دقیقه طول نمی کشه . اما این تازه اوله راهه و برای اینکه یکی بتونه خودش رو بلاگر بدونه، راهِ درازی رو باید طی کنه .
مهمترین عنصر برای یه وبلاگ پویا، مخاطب هست . ما می نویسیم که خونده بشیم و یقینا هرچقدر بیشتر بهتر . پس باید برای رسیدن به این مخاطب هدف داشت، تلاش کرد و طبق برنامه پیش رفت .
نمیخوام وبلاگ نویسی رو فرایندی سیستماتیک تعریف کنم، که معمولا اینطور نیست . ولی واقعا با این حجم وبلاگی که الان داریم ( که خدا همینطور تعدادشون رو بیشتر کنه ) دیده شدن کمی سخته که البته این سختی خیلی هم خوبه و نقشِ یه غربال رو بازی می کنه . پس لطفا طوری وارد بشین که مدتِ “وبلاگ دار” بودنتون خیلی طولانی نشه و سریع به “بلاگری” ارتقای درجه پیدا کنید .

۳- وبلاگ علاوه بر محتوا، باید روح داشته باشه . وبلاگهایی رو دیدم که بارِ علمی و محتوایی خوبی داشتند و مستمر بروز میشدن . اما توفیقی کسب و نکردند و بعد از مدتی هم مخاطبِ اندکشون رو از دست دادند و هم خودِ نویسنده دیگه انگیزه ای برای ادامه نداشت . نقطه مقابل، کم نیستند وبلاگ هایی که محتوای متوسط-رو به بالایی دارند اما یه روح، یه حس خوب یا هر چیز دیگه که اسمش هست پشتشونه که خواننده-نویسنده رو دلگرم و دلگرم تر می کنه .
دنبالِ ” آنی ” باشید که برای شما باشه . باز هم میگم موضوعِ وبلاگ در این خصوص خیلی مهم نیست . مهم اینه که پشتِ هر پستی، یه فکرِ عمیق و اصیل خوابیده باشه . مطمئن باشید این تنها راهیه که می تونین اعتماد و علاقه مخاطب رو جلب کنید .

۴- به نظرم وبلاگ بزرگترین خدمت رو به وبفارسی کرده . آدم های مختلف با عقاید و دانش ها و انگاره های مختلف پشتِ سر رسانه های شخصیشون- خواه با نام و خواه بی نام- قرار گرفتند . درباره موضوعات مختلفی قلم زدند و در نهایت سرانه دانشِ عمومی کاربرهای وب رو بالا بردند . تا قبل از اون رسانه ها روی یک خطِ مشی کلی حرکت می کردند- و می کنند – و این دست و بال نویسنده(ها)ی حرفه ای را کاملا می بست . مجبور بودند از خیرِ چیزهایی بگذرند یا به چیزهایی بها بدند که شاید لزومتی نداشت . کاری به تحریف و… ندارم که تو رسانه های فارسی- اینوری و اونوری- کم نیستند . وبلاگها اولین رسانه هایی بودند که شهامتِ حضورِ مستقل رو به همه دادند . همه می تونستند فکر، اندیشه، دانش و آمال خودشون رو بدون هیچ پیش شرط و پس شرطی به وسعتِ وب منتشر کنند . هیچ چیزی برای محدود کردن وجود نداشت

۵- تو یکی دو ساله گذشته وبلاگستان دیگه تک بعدی نیست و میشه توش از هر سبک و موضوع چند تا وبلاگ خوب مثال آورد . مثلا یه زمانی من فقط دو تا وبلاگ سازمانی می شناختم که انصافا هر دوتاشون هم خوب بودن (رامان و بهساد) اما حالا من حداقل مشترکِ بیست تا وبلاگ سازمانی ام که البته عددشون از این تعداد خیلی بالاتره
کنارِ کمیت، انصافا کیفیت هم پیشرفت خوبی کرده . باید اعتراف کنیم که بیشتر از هفتاد درصد از محتوای خوبِ وبفارسی رو وبلاگها تولید می کنند و این ادعا اصلا غلو نیست .

۶- یه چیزی که همیشه “نگرانم” می کنه و بعد ناراحت، خودکشی مجازی یه سری از وبلاگ نویس هاست . کم نبودند وبلاگهایی که خوب قلم میزدند و مشترک و مخاطب زیادی هم داشتن، اما یکباره و بکل هست و نیستِ انلاینشون رو از بین بردند . خورشیدخانم، زنگوله، یک فتحی و خیلی های دیگه ناپدید شدن یا از آخرین آپدیتشون ماهها و سالها میگذره . این اصلا خوب نیست . کاشکی هیچ وبلاگ نویسی هیچوقت بیخیال وبلاگ نویسی نشه یا حداقل قبلش یه چندخطی علت رو توضیح بده .

۷- رسانه نداریم . مشکلِ بزرگ وبلاگستان به نظرم نداشتنِ یه رسانه خوب و درست و درمونه . خطاب به همه اونایی که ایمیل میزنن میگن دنبالِ ایده هستیم برای کار تو وب ! یکی بیاد یه سایتی بزنه وبلاگ ها رو ریویو کنه، معرفی کنه و حتی رنکینگ کنه . نمونه خارجی هم هست و به خوبی میشه الهام گرفت . یقین دارم هم مخاطب استقبال می کنه و هم خودِ وبلاگ نویس ها . من اگه یکی واقعا بخواد اینکار رو بکنه و پا پیش بگذاره، همه جوره و بی منت کمکش می کنم.
+ البته الان دو تا رسانه داریم . یکی که فقط وبلاگهای معطوف به یه جناح و نگرشِ خاص سیاسی-مذهبی رو پوشش میده که خوب یقینا نماینده اصلحی نیست ! یکی هم که وابسته به یه سرویسِ وبلاگ نویسی هست و بیشتر اخبار و حواشیِ سرویس خودش رو پوشش می ده .

۸- یکی از مشکلاتِ وبلاگ نویسها عدمِ تامین مالی هست . مساله میزانِ درآمد نیست . بحثِ ایجاد انگیزست و بهره برداری از یه پتانسیل بالقوه . وقتی یکی میاد یک سال یا بیشتر روی وبلاگش وقت و انرژی میگذاره، محقِ که بخواد ازش بهره برداری مالی بکنه . این نه عیب و عاره و نه غیر معقول . منتها تبلیغات هنوز تو وبفارسی خیلی نحیفه و باید مثل بقیه اجزا زمان بگذره که روی روال بیافته . قبلا اینجا یه چند مورد دراین باره نوشتم که فکر می کنم بتونه به وبلاگ نویس ها یه کمک کوچولو بکنه .

۹- ارتباطات رو جدی بگیرید . شاید مهمترین دستاوردی که یه وبلاگ می تونه برای نویسندش داشته باشه، ارتباطاتِ جدید هست . از دوستی های ساده تا پیشنهادهای کاری-تجاری همه از دستاوردهای یه وبلاگ خوبن . از پیشنهاد ها استقبال کنید و به دیگران پیشنهاد بدین . وبلاگ نویس هایی رو میشناسم که تونستن از طریق وبلاگشون ارتباطات و لینک های حرفه ای زیادی پیدا کنن و تو کار و زندگشیون موفق تر باشن .

۱۰- و اما آخرین نکته اینکه همین حالا وبلاگ نویسی رو شروع کنید . وبلاگ نویسی تنها کارِ آنلاینی هست که لزوما نیاز به برنامه ریزی و تفکر نداره .مهم اینه که وارد این دنیا بشین . چون یقینا بعد از مدتی یه نگاه شخصی نسبت بهش پیدا می کنید و اونوقت، زمان فکر کردن و برنامه ریزی کردنه . لذتِ نوشتن و به اشتراک گذاشتن رو از خودتون دریغ نکنید . همین .

Total
0
Shares
۸ بازخورد
  1. سلام فک میکنم که خیلی وقته آپ نشدی شایدعلتی داشته من همه ی مطالبتوخوندم واقعا خوب بودن بین مطالبت یه پیشنهادی هم دادی که اگه یکی بخواد یه وبلاگی درست کنه که وبلاگ هارومعرفی بکنه من کمکش میکنم من خیلی دوس دارم یه وبلاگی داشته باشم که همه بتونن ازش استفاده بکنن ومخاطب زیادی داشته باشه اگه موافقی که بهم کمک کنی ودوتایی یه وبلاگ خوبی درهمین مورد درست کنیم ایمیل بده یابیاتووبلاگم نظرتوبگو منتظرجوابت هستم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

نوشته‌های مرتبط
Total
0
Share