احتمالا شما هم از یه سری آدمها در «ایران» کارت ویزیتهایی به زبان «انگلیسی» دریافت کردید و باز احتمالا از خودتون پرسیدید که چرا؟ منطق عمومی آدمهایی که این موضع رو دارند اینه که یه شرکت ایرانی با مشتریها و پرسنل ایرانی، چرا باید از زبان دیگری برای ارتباطاتش با عناصر خارجی و حتی داخلی استفاده کنه؟ البته، مشخصا مساله محدود به کارت ویزیت نیست و گاها (بخوانید عموما) این رویکرد به مکاتبات و تعاملات آنلاین و آفلاین هم سرایت میکنه. بگذارید اول به «چرایی» این ماجرا نگاهی بندازیم و بعد به خوب یا بد بودنش برسیم.
ادامه خواندن “زبان انگلیسی به عنوان مبنای ارتباط شرکتهای ایرانی: درست یا اشتباه؟”